Referaty

chester

wcale innych nie uwazalismy za gorszych...te materialy mogl miec kazdy trza sie bylo tylko spytac...

Alicja

przykro mi ze to tak odebraliście, "wybrani" to jak jak juz napisałam to moi koledzy i koleżanki, nie miałam na myśli ze rok jest tępy lub ktokolwiek wogóle z roku, chyba rozumiecie mój bulwers, nastepnym razem postaram sie coś wrzucic jak bede miec wiecej materiałow.

Alicja

PARE DODATKOWYCH INFO JAK KTOS POTRZEBUJE ::::

13. Historia mineralogii.

Tales z Miletu – zjawisko magnetyzmu w magnetycie
Platon – bryły platońskie
 sześcian – ziemia
 czworościan – ogień
 ośmiościan – powietrze
 dwudziestościan – woda
Arystoteles – ‘ojciec mineralogii’
Archimedes – ciężar właściwy (gęstość)
Pliniusz Starszy – odkrył łupliwość
Agrykola – ‘ojciec nowej mineralogii’
Kepler – symetria płatków śniegu
Steno – wzrost kryształów jest rezultatem narastania krawędzi
Bartolini – podwójne załamanie światła, opis łupliwości kalcytu
Huygens – kruszyciel kryształów
Hauy – kruszyciel kryształów
Klaprot – odkrycie uranu
Werner – ‘ojciec geologii’
Chladini – kosmiczna mineralogia, pochodzenie meteorytów
Nicol – pryzmat Nicola
Mohs – skala twardości, 6 układów krystalograficznych
Widmannstätten – figury Widmannstättena w meteorytach
Gaddin – 32 klasy krystalograficzne
Mendelejew – układ okresowy pierwiastków
Domeyko – ‘Elementos de mineralogia’
Hintze – twórca muzeum mineralogicznego we Wrocławiu
Bragg – dyfrakcja promieni rentgenowskich, krystalografia
Roentgen – promienie X
Mrozewicz – prof. UJ, robił pierwsze syntetyki

Alicja

Procesy minerałotwórcze z przykładami.

Procesy minerałotwórcze, a więc warunki powstawania minerałów, ich skupień oraz skał, a w tym także złóż kopalń użytecznych.
- najpierwotniejszym sposobem powstawania minerałów jest krystalizacja z magmy. Proces ten przebiega w temperaturze 800- 1600°C, i prowadzi do powstania skał zbudowanych z krzemianów i glinokrzemianów oraz niewielkiej ilości innych minerałów. Również produkty lotne uwalniane przez krystalizującą magmę rozwijają działalność minerałotwórczą. Do minerałów tworzących się w ten sposób należą m.in.: kalcyt, oliwiny, tytanit, pirokseny, amfibole, łyszczyki
- skały mogą podlegać presji dużych ciśnień i wysokich temperatur, które powodują przekrystalizowanie ich składników, często połączone z tworzeniem się nowych faz krystalicznych. Do minerałów tworzących się w ten sposób należą m.in.: diament, minerały grupy Al2SiO5, zoisyd, epidot, turmaliny
- minerały powstające w procesach magmowych nie są trwałe na powierzchni Ziemi i pod wpływem warunków atmosferycznych ulegają wietrzeniu. Mniej odporne na działania chemiczne wody zostają rozpuszczone. Minerały bardziej odporne na wietrzenie takie jak kwarc czy cyrkon są transportowane przez spływające wody, wiatr czy lodowce a następnie osadzane. Z roztworów wodnych krystalizują też minerały np. kalcyt, gips tworząc skały osadowe.
- Oddziaływanie chemiczne lotnych składników magmy, roztworów hydrotermalnych oraz wód powierzchniowych
i opadowych w połączeniu ze składnikami rozpuszczonymi może powodować przeobrażenie minerałów połączone
z powstawaniem nowych faz krystalicznych lub bezpostaciowych. Jeżeli procesy te noszą charakter wymiany chemicznej wówczas określa się jako metasomatozę. Do minerałów tworzących się w ten sposób należą m.in.: cynkit i spinel.

Systematyka minerałów.

Podziału minerałów dokonuje się na podstawie:
 składu chemicznego
 budowy wewnętrznej (struktury minerału)
 własności geochemicznych

Najważniejsze gromady minerałów:
1) Pierwiastki
- metale i stopy międzymetaliczne
- węgliki, azotki, fosforki i krzemki
- metaloidy, niemetale
2) Siarczki i siarkosole
3) Halogenki
4) Tlenki i wodorotlenki (tl. i wodorotl. żelaza, glinu, tytanu)
5) Siarczany (seleniany i chromiany)
6) Fosforany
7) Krzemiany (wyspowe, grupowe, pierścieniowe, łańcuchowe, warstwowe, przestrzenne)
7) Minerały organiczne (sole kwasów organicznych, węglowodory, żywice)

Alicja

Paragenezy mineralne (przykłady).

Parageneza – gr. para= obok, równolegle, Genesis= pochodzenie, stawanie się
 wspólność występowania zespołów mineralnych w wyniku specyficznego współdziałania czynników fizycznych, chemicznych, fizyko – chemicznych i biologicznych związanych z czasowo określonym procesem, geologicznym
 każdej skale odpowiada określony typ paragenezy
 równowagowe paragenezy asocjacji mineralnych

Przykłady: baryt – galena, sfaleryt, kalcyt (Boguszów Gorce), hematyt, goethyt, psylomelan (Stanisławów)
siarka – baryt, celestyn, haueryt, gips (Tarnobrzeg)
azuryt – malachit, różne miedziowce
gips – siarka, anhydryt, halit
rudy srebra – cynk
złoto rodzime – kwarc
galena - sfaleryt, piryt, wurtzyt i smithsonit, blenda cynkowa

Badając współwystępowanie możemy ustalić kolejność powstawania, temperaturę i warunki, w jakich powstały. współwystępowanie ma więc wielkie znaczenie praktyczne dla górników, pozwala bowiem przewidzieć, jakich minerałów można się spodziewać na danym złożu, ze względu na obecność innych, stale im towarzyszących. W ten sposób na podstawie paragenez mineralnych przeprowadza się poszukiwania złóż minerałów użytecznych.

Alicja

Ogólna charakterystyka najważniejszych metod badań minerałów (rentgenograficzna analiza fazowa, spektrofotometria absorpcyjna w podczerwieni, analiza termiczna, mikrosonda).

Rentgenograficzna analiza fazowa - metoda wykorzystująca dyfrakcję promieniowania rentgenowskiego na sieciach krystalicznych w celu określenia składu jakościowego i ilościowego ciał polikrystalicznych; jest to metoda fazowa.

Spektroskopia Ramana - nazywana także spektroskopią ramanowską, to technika spektroskopowa polegająca na pomiarze promieniowania rozproszenia Ramana, tj. nieelastycznego rozpraszania fotonów; nawet bardzo mały minerał (np. wrostek) celuje się na krzyżu linii pod działanie światła laserowego i otrzymuje się skład fazowy (czyli nazwę minerału); można dzięki tej metodzie sprawdzić czy minerał jest naturalny czy syntetyczny.

Mikroskopia elektronowa – np. skaningowy mikroskop elektronowy pokazuje minerał w trzech wymiarach; pokazują jakościową budowę minerału (chemizm).
Analiza termiczna – podgrzewa minerał i komputer Bada jakie zmiany zachodzą w minerale; najczęściej wykorzystywany do minerałów ilastych

Mikrosondy elektronowe – najpopularniejsza metoda oznaczająca skład chemiczny w mikroobszarze.

Mikrosondy jonowe – bardzo droga metoda, która oznacza skład chemiczny i stosunki izotopów w minerale; służy także do określania wieku minerału.

Rozpoznawanie minerałów na podstawie cech zewnętrznych i prostych reakcji chemicznych.

Rozpoznawanie minerału na podstawie cech zewnętrznych przeprowadza się określając jego połysk, barwę, rysę, twardość, ciężar właściwy, spójność, przełam, łupliwość, kształt i pokrój lub wykształcenie jego skupień.
W razie wątpliwości należy uciec się do rozpoznania na podstawie własności chemicznych stosując przede wszystkim analizę dmuchawkową. wyróżnia się ona prostotą urządzeń, szybkością wykonania przy zadowalającym stopniu dokładności, zwłaszcza przy wykrywaniu takich składników jak np. S, Se, As, Sb, Bi, Co, Ni, Fe, Mn, Zn, Cd, Hg, Au, Ag. W początkowym stadium analizy przeprowadza się obserwacje zachowania się próbki minerału w płomieniu. W następnej kolejności obserwuje się przebieg prażenia próbki przy silnym dostępie powietrza w otwartej rurce szklanej i przy ograniczonym dostępie powietrza w zamkniętej rurce szklanej.
W ostatnich latach wprowadzono do badania minerałów analizę jakościową metodą rozcierania proszków, którą wykonuje się na drodze suchej lub niemal suchej.

Alicja

Termometry i manometry mineralogiczne.

Paragenezy mineralne pozwalające ustalić temperaturę powstawania złóż – to termometry i manometry geologiczne. Korzystne w tym celu są polimorfy minerałów.
Wyróżniamy dwa rodzaje przemian polimorficznych:
1) jednokierunkowe, nieodwracalne, monotropowe
- modyfikacja A modyfikacja B
- ma to miejsce przy podwyższonych temperaturach
- aragonit kalcyt
- metacynober cynober
2) dwukierunkowe, odwracalne, enancjotropowe
- przemiany zachodzące bardzo powoli: trydymit kwarc
- przemiany zachodzące łatwo, gdy różnice obu odmian nie są dużo: kwarc α kwarc β
W minerałach, gdzie widoczne są zjawiska odmieszania (diadochia) także można zauważyć takie przemiany.
Z obniżką temperatury następuje odmieszanie, w tle minerału widać blaszkowate formy, np. odmieszanie spinelu
w magnetycie. Taka obecność pozwala wnioskować, że powstał on w temperaturze od 500 do 1000ºC. Takie odmieszania spotykamy też w minerałach kruszcowych, np. pirargiryt i prustyt.
Skalenie tez są wykorzystywane jako termometry mineralogiczne.
Coraz częściej wykorzystuje się badania izotopowe do oznaczania temperatury minerałów, polegają one na wyliczaniu stosunków izotopowych pierwiastków, np. bardzo często tlenu.

Ciśnienie określone na podstawie barometrów geologicznych można traktować ogólnie, np. andaluzyt – syllimanit – dysten. Inne przykłady barometrów geologicznych to: paragenezy amfibolitowe, korundu, talku, flogopitu.

Alicja

Azbesty i inne minerały biologicznie czynne.

Z pośród 4000 minerałów część z nich nie jest obojętna dla zdrowia organizmów żywych. Najpowszechniejszymi minerałami biologicznie czynnymi są azbesty.
Nazwa azbest odnosi się do minerałów z grupy krzemianów (głównie Mg, Fe, Na), charakteryzujących się pokrojem włóknistym, co nadaje im szczególne cechy użytkowe. Wykazuje dużą odporność na działanie temperatury
i działanie czynników chemicznych, ma dużą wytrzymałość mechaniczną związaną z wyjątkową sprężystością włókien, jest dobrym izolatorem elektrycznym, termicznym i akustycznym. Azbest jest nazwą ogólną obejmującą włókniste minerały z grupy serpentynów i amfiboli. Do azbestów serpentynowych zalicza się:
-chryzotyl Mg6(OH)8Si4O10
natomiast do amfibolowych:
- tremolit Ca2Mg5 [(OH,F)/Si4O11]2
- aktynolit Ca2(Mg,Fe)5Si8O22(OH)2
- hornblendę NaCa2(Mg,Fe,AL)3(SiAl)8O22(OH)2
- antofyllit (Mg, Fe)7(OH)(Si4O11)2
- amozyt (Fe,Mg)7(OH)(Si4O11)2
- krokidolit Na2Fe32+Fe23+(OH,F)(Si4O11)2

Są one przywiązane do skał zasadowych i ultrazasadowych, gdyż tam występuje dużo magnezu, z którym związany jest azbest. Do tych skał zalicza się głównie serpentynity, w których występuje azbest chryzotylowy. Występuje on tam w postaci żył lub domieszek. Największym skupiskiem azbestu tremolitowego i aktynolitowego jest nefryt. W Polsce azbesty dominują na Dolnym Śląsku - Nasławice, Jordanów, Wiry.
Dopiero w latach 70-tych stwierdzono jego szkodliwość. W przyrodzie występują one w postaci zbitej - nieszkodliwej, ale ich eksploatacja i szerokie zastosowanie doprowadziły do tego, iż obecne są one również w wodzie
i powietrzu. Szkodliwe dla zdrowia ludzkiego są włókna elementarne, których średnicę wyraża się w mikrometrach, dostają się one wówczas do układu oddechowego i wbijają się w płuca tym samym ułatwiając rozwój komórek rakowych. Pierwszym niepożądanym tego objawem jest azbestoza. Inne choroby to mezotelioma i inne nowotwory. Azbest jest szczególnie niebezpieczny dla ludzi palących, których płuca są pokryte smolistą substancją, która umożliwia dużo sprawniejsze wbijanie się w powierzchnię płuc włókiem elementarnych. Czas ujawnienia się chorób jest długi, średnio 15 – 20 lat, ich rozwój jest powolny i nieodwracalny. Zaprzestanie przebywania w środowisku skażonym azbestem nie zatrzymuje choroby.
Cały problem polega na tym, iż azbest oprócz swych negatywnych stron ma całe mnóstwo pozytywów. Azbest stosowano w wyrobach budowlanych powszechnego użycia: eternit, czyli płyty faliste azbestowo-cementowe do pokryć dachowych, rury azbestowo-cementowe i kanalizacyjne, stosowane także jako przewody wentylacyjne
i dymowo - spalinowe, elementy wielkowymiarowe, stosowane w budownictwie ogólnym i przemysłowym. Azbest mógł być stosowany w budownictwie wszędzie tam, gdzie potrzebna była podwyższona odporność ogniowa. Azbest stosowano do termoizolacji i izolacji elektrycznych urządzeń grzewczych w elektrowozach, tramwajach, wagonach, metrze, w termoizolacji silników pojazdów mechanicznych. Powszechnie stosowano azbest w kolejnictwie,
w przemyśle lotniczym i stoczniowym, np. w statkach, szczególnie w miejscach narażonych na ogień, wymagających zwiększonej odporności na wysoką temperaturę.
Inne minerały biologicznie aktywne to: hematyt, goethyt, lepidokrokit, bochemit, brucyt włóknisty, kaolinit, haloizyt, antygoryt, chloryt, sepiolit, pałygorskit, niektóre zeolity (np. erionit, mordenit).

Alicja

Zeolity i ich zastosowanie w przemyśle.

Zeolity zostały po raz pierwszy opisane w 1756r. przez szwedzkiego mineraloga. Zeolity to uwodnione glinokrzemiany sodu i wapnia, rzadziej baru, magnezu, manganu, potasu i strontu. Krystalizują w układzie jednoskośnym, regularnym lub rombowym. Twardość od 3,5 do 6. Barwa biała, czerwonawa, żółtawa lub zielonkawa lub bezbarwna. Połysk szklisty, jedwabisty lub perłowy.
Charakterystyczną cechą zeolitów jest występowanie w ich strukturze wewnętrznej pustych przestrzeni tworzących system kanalików wypełnionych wodą w postaci cząsteczkowej (woda zeolityczna). Podczas ogrzewania,
w temperaturze 400°C, woda ta zostaje usunięta nie naruszając struktury kryształów, zmianie ulegają jedynie niektóre ich właściwości fizyczne. Woda może być jednak z powrotem wchłonięta po ochłodzeniu, bądź zastąpiona przez inne ciecze lub gazy. Zeolity cechuje również duża zdolność wymiany kationów. Często określane są one mianem gotujących się kamieni.
Powstają w utworach hydrotermalnych, wypełniając szczeliny i pustki skał wylewnych (np. bazaltów). Szeroko rozpowszechnione. W Polsce spotykane są w okolicach Krakowa, w Pieninach i na Dolnym Śląsku (Strzegom). Obecnie zeolity otrzymuje się także sztucznie (niektóre z nich nie mają naturalnych odpowiedników w przyrodzie).
Oznaczonych zostało 44 zeolity, które na podstawie budowy strukturalnej przydzielono do 7-dmiu grup. Należą do nich m.in.:
Analcym Na[AlSi2O6] H2O regularny 5 biała,żółta różowa biała szklisty brak ziarnisty 2,2
Natrolit Na2[AlSi3O10] 2H2O rombowy 5 bezb, biała, żółtawa biała szklisty doskonała muszlowy 2,2
Chabazyt Ca[Al2Si4O12] 6H2O trygonalny 4,5 bezb, biała, żółta, brunatna biała szklisty wyraźna nierówny 2
Laumontyt Ca[Al2Si4O12 4H2O jednoskośny 4 biały z żółtym odcieniem biała perłowy, jedwabisty doskonała pręcikowy 2,2
Stylbit NaCa2[Al5Si13O36] 14H2O jednoskośny 4 biała, szara, żółta biała szklisty doskonała pręcikowy 2,1
inne to: philipsyt, harmotom, heulandyt, klinoptilolit.
Ich zastosowanie można określić stwierdzeniem: „od składnika pasty do zębów, aż do unieszkodliwiania odpadów nuklearnych". Oprócz znanych dotychczas jego zastosowań, takich jak: usuwanie pierwiastków radioaktywnych czy mechanicznej filtracji, podejmuje się próby wykorzystania zeolitów do usuwania z wody związków chloroorganicznych, metali ciężkich, zanieczyszczeń ropopochodnych. Zeolity znalazły olbrzymie zastosowanie w różnych dziedzinach, takich jak: przemysł chemiczny, mikroelektronika, optyka, medycyna, ochrona środowiska i rolnictwo. Największa liczba opisanych dotychczas zastosowań zeolitów jest związana z przemysłem. W budownictwie zeolitonośne tufy można wykorzystać do wyrobu cementu lub jako dodatek do klinkieru portlandzkiego. Zeolity szeroko stosuje się jako nośniki katalizatorów w przemyśle petrochemicznym. Właściwości adsorpcyjne zeolitów są powszechnie wykorzystywane do osuszania i oczyszczania gazów. Zeolity okazały się „ekologicznie czyste” w porównaniu
z zeolitami syntetycznymi, dominującymi w sektorze środków piorących. W przemyśle farmaceutycznym i drogeryjnym są dogodnymi środkami polerującymi we fluorkowych pastach do zębów oraz lekiem stabilizującym pracę układu trawiennego. Stosowany w postaci tamponu zawierającego zeolit służy do pochłaniania azotu, co pozwala zastąpić butle tlenowe w szpitalach, a nawet podczas wspinaczek wysokogórskich. Szczególnym przypadkiem zastosowania zeolitów jest osuszanie i oczyszczanie powietrza i tlenu w kabinach pojazdów kosmicznych i w maskach, w których oddychają kosmonauci. Niestety, nie wszystkie zeolity można uznać za całkowicie bezpieczne dla zdrowia użytkowników. Należy bowiem wykluczyć z bezpośredniego użycia zeolity o pokroju włóknistym i o sztywnych włóknach, jak np. orionit, któremu ostatecznie przypisano działanie rakotwórcze. W rolnictwie zeolity znalazły bardzo różnorodne zastosowanie jako dodatki paszowe i nawozowe. Szczególnie istotną rolę glinokrzemiany odgrywają w ochronie środowiska. Okazały się one być skuteczne w pochłanianiu ołowiu. W dziedzinie energii odnawialnej zeolity mogą służyć jako wymienniki ciepła. Zeolity stosuje się w dezaktywacji odpadów nuklearnych i innych niebezpiecznych odpadów przemysłowych, do gaszenia pożarów chemicznych i usuwania substancji radioaktywnych, czego przykładem jest pożar elektrowni
w Czarnobylu, kiedy to z powietrza zrzucono ponad 200 tys. ton klinoptylolitowych tufów. Przez sorpcję cezu i strontu w glebie mogły one zapobiec przedostawaniu się radionuklidów do wód gruntowych, a następnie do rzek. Rosnące zagrożenia zasobów hydrosfery budzą w ostatnich latach również nadzieje technologów na szersze wykorzystanie właściwości glinokrzemianów do oczyszczania wody i ścieków.

Zasady starej i nowej klasyfikacji amfiboli.

Dawna klasyfikacja amfiboli:
1. amfibole rombowe
-protoamfibole
-normalne amfibole rombowe Þ antofyllit
2. amfibole jednoskośne
-szereg cummingtonitu Þ cummingtonit
-szereg aktynolitu Þ tremolit, aktynolit
-szereg hornblendy Þ hornblenda, edenit
-szereg glaukofanu Þ glaukofan
Nowa klasyfikacja amfiboli:
1. amfibole Fe – Mg – Mn Þ podgrupa: antofyllitu, cummingtonitu
2. amfibole Ca Þ podgrupa: tremolitu - tschermakitu, edenitu - pargasytu, hastingsytu, kaerusytu
3. amfibole Na – Ca Þ podgrupa: winchrytu - barroisytu, richterytu- taramitu
4. amfibole alkaiczne Þ podgrupa: eckermannitu - arfvedsonitu, glaukofanu - riebeckitu

Zasady starej i nowej klasyfikacji piroksenów.

Dawna klasyfikacja piroksenów:
1. Pirokseny rombowe Þ enstatyt, bronzyt, hipersten
2. Pirokseny jednoskośne
- szereg klinoenstatytu Þ klinoenstatyt, klinohipersten
- szereg diopsyd - hedenbergit Þ diopsyd, hedenbergit
- szereg augitu Þ augit
- szereg jadeitu Þ jadeit, egiryn, omfacyt, spoumen

Nowa klasyfikacja piroksenów:
1. Pirokseny Ca – Mg – Fe Þ enstatyt, ferrosyllit, diopsyd, hedenbergit,
2. Pirokseny Ca – Na Þ omfacyt, egiryn-augit
3. Pirokseny Na Þ jadeit, egiryn
4. Inne pirokseny Þ kaoit, spodumen

Nowe minerały odkryte w Polsce (bohdanowiczyt, rozenit, morozewiczyt, polkowicyt, jarosyt hydronowy, eugienit).

Bohdanowiczyt - AgBiSe2 krystalizuje w układzie heksagonalnym. Tworzy ziarna mikroskopijnej wielkości.
W Polsce rozpoznany w Kletnie.
Rozenit - FeSO4 2H2O Połysk szklisty. Przezroczysty. Łatwo rozpuszczalny w wodzie. Produkt utleniania FeS2. Znaleziony w Tatrach, Nowej Słupi i Turoszowie. Nazwany ku czci prof. Dr Zygmunta Rozena.
Morozewiczyt - Pb3GeS3 tworzy wraz z polkowicytem szereg izomorficzny, którego jest skrajnym ogniwem. Stwierdzony po raz pierwszy we LGOM-ie. Współwystępuje wraz z markasytem, chalkopirytem, bornitem i innymi kruszcami.
Polkowicyt - Fe3(Ge, Fe)S4 tworzy wraz z morozewiczytem szereg izomorficzny, którego jest skrajnym ogniwem. Stwierdzony po raz pierwszy we LGOM-ie. Współwystępuje wraz z markasytem, chalkopirytem, bornitem i innymi kruszcami.
Jarosyt hydrniowy - minerał stref utleniania skał zawierających siarczki. Często występuje w skałach fliszu karpackiego, Gór Świętokrzyskich i Śląskich kopalń węgla.
Eugienit - Ag11Hg2 srebrzystobiały o połysku metalicznym. Rozpoznany w kopalni Lubin.

Alicja

Inkluzje w minerałach.

Inkluzje – hermetycznie zamknięte w minerale w procesie krystalizacji obce twory; minerały krystalizują zgodnie
z szeregami Bowena, np. kwarc krystalizując „pochłania“ inne małe. Większość wrostków jest niewidoczna makroskopowo.

Rodzaje inkluzji:
o stałe
o gazowe
o ciekłe
o ciekło – gazowe

Dzięki wrostkom możemy odtworzyć środowisko krystalizacji minerału. Służą także do określania temperatur powstawania minerałów metodą homogenizacji – ujednolicania (podgrzewamy i patrzymy kiedy inkluzja stopi się
z resztą; temperatura, kiedy doszło do homogenizacji jest temperaturą powstania inkluzji), a także metodą dekrepitometrii (podgrzewa się minerał i kiedy on się niszczy określa się temperaturę powstania). Metoda kryometrii polega na zamrażaniu inkluzji ciekło – gazowej i obserwowanie jej zachowania. Na podstawie wrostków określamy także ciśnienie powstania minerału, a także możemy sprawdzić czy minerał jest syntetyczny czy naturalny.

Pseudomorfozy.

Pseudomorfoza (kryształ fałszywy) = pseudomorfizm - minerał wtórny lub agregat mineralny, który utworzył się
w miejscu innego, pierwotnego minerału i odziedziczył po nim jego formę zewnętrzną.
kwarcu po kalcycie
kwarcu po fluorycie
kwarcu po barycie

Postać nowo powstałego osobnika nawiązuje do wcześniej istniejącego kryształu, natomiast skład chemiczny
i budowa wewnętrzna odpowiadają nowo utworzonemu minerałowi.

1) paramorfozy = pseudomorfozy transformacyjne – inna polimorficzna odmiana minerału zastępuje pierwotny
TiO2 => brukit po rutylu

2) pseudomorfozy zastąpień = pleomorfozy – wyługowanie pierwotnego minerału i zastąpienie go innym; ma taką
samą morfologię, chemizm nie
kwarc => talk

3) pseudomorfozy przeobrażeń – obserwujemy zmianę składu chemicznego, ale z pozostawieniem w dużej mierze poprzedniego składu i morfologii
galena =>cerusyt
kości górnika =>wiwianit

Alicja

mam nadzieje ze te materiały wynagrodzą Wam to nieporozumienie, szczególnie zwracam sie do Młodego, jego słowa były i są niemiłe lekko mówiac;/;/;/

Norijaku

Ala, nie potrzebnie sie zdenerwowałaś... Nie należy się przejmować tymi, co tylko chcą materiały... a sami nic nie pomagają ^^"
Ja bym się cieszyła jakbym miała referat do napisania zamiast poprawki całego egzaminu.. yh dupa zimna :<

Blinker

Norijaku

nie do Ciebie o wielmożny Kubusiu ;x

Alicja

najważniejsze to teraz skupić sie nad geochemią, powodzenia!!

chester

mam nadzieje ze jak dzis zaniose mu swoj referat to wpisze mi od razu ocene ;D nie mam zamiaru latac do niego dzien w dzien bez sensu ;D

MYLONIT

A do kiedy tak właściwie mamy mu te referaty oddać ?, czy po prostu w tedy kiedy pójdziemy po wpis?

chester

no wlasnie nie wiem:/ bylem dzis w ing ale okazalo sie ze on dopiero od 14-stej beedzie a jutro to nie wiadomo;/

Euzebia

August mówił że w czasie poprawki można przynosić

Młody